Switch naar Fotografie
Na 5-jarige carriere in de advocatuur in New York en Londen (met een NYU Master of Comparative Law, een toelating tot de New York “bar” en een baan bij IMG sportsmarketing in Londen) kreeg mijn leven een onverwachte wending door het plotseling overlijden van mijn vader. Een klein maar succesvol familiebedrijf moest verkocht worden, waarvoor ik naar Nederland moest terugkeren. Het werd een langdurig en juridisch zeer moeizaam proces en ik besloot in 1994 mijn werk als advocaat los te laten en de opleiding fotografie aan de Kunstacademie in Den Haag te gaan volgen. Het werd een switch van werken vanuit de ratio, naar werken vanuit het gevoel, iets dat een grote bevrijding voor me betekende.
Autonomie dankzij een fotoportret
Iemand portretteren betekent heel dicht bij iemand komen. Je maakt een keuze uit welk deel van die ander je het liefst naar voren wil laten komen. Een boeiend proces dat ook veel zelfonderzoek oplevert. Ik merkte dat ik bij het portretteren van kinderen vooral zin had om hun autonome kant te benadrukken. Ik heb zin in om het kind helemaal van zichzelf te laten zijn, zonder de taak aan de verwachtingen van de ouders te hoeven te voldoen. Misschien een rebellie tegen de macht? Een strijd die ik zelf als kind heb ervaren om zelf te mogen bepalen wie ik wilde zijn, om gezien te worden zoals ikzelf gezien wilde worden. Fotografie biedt een kans daar telkens opnieuw een keuze voor te maken.
Mijn persoonlijke thema’s
Het je nergens “echt thuis” voelen, het nergens bij horen, het in je eentje buiten de groep vallen is voor mij een thema dat zich heeft vertaald in de serie Where is Home | Traveller en Where is Home | Au Pair, waarin ik het thema “hechting” onderzoek vanuit verschillende perspectieven.
Als volwassene, zijn we op zoek naar een nieuw thuis, een community, een clan, een vereniging; maar bovenal naar liefde. Het Huwelijk lijkt of blijkt voor velen een oplossing voor gebrek aan veiligheid en zekerheid.
Vrouwenportretten
Naast kinder- en familieportretten, specialiseer ik me in naaktportretten van vrouwen (al dan niet tijdens de zwangerschap). Deze foto’s kunnen in de studio gefotografeerd worden, of thuis of in de natuur (op locatie). Op deze website worden de meeste naaktportretten niet getoond, maar bij een bezoek aan mijn studio kunnen we wat meer voorbeelden bekijken.
In Vrouw des Huizes komt de kracht en de kwetsbaarheid van de vrouw aan bod. Ik wilde de vrouw graag ongenaakbaar laten zijn door haar ondanks haar naaktheid, nog steeds machtig en autonoom te laten zijn.
Work in progress
Groepsvorming
Mijn serie 21 Women, is nog “work in progress”. Hierin onderzoek ik de relatie tussen “buitenstaander” en “groepsvorming”. Hoe veilig (gehecht) we ons voelen, is bepalend voor de mate waarin we ons gedrag door groepsvorming laten bepalen en dus voor de mate waarin we bereid zijn onze individuele autonomie op te geven in ruil voor lidmaatschap van een groep. Als de groep bepaalde buitenstaanders buiten sluit, geeft dat identiteit en dus kracht aan de groep. Hoe zwakker individuele groepsleden zich voelen, hoe groter hun motief van discriminatie van buitenstaanders. Het criterium voor buitensluiting doet er eigenlijk niet toe, als hij/zij maar identificeerbaar is als “duidelijk anders dan wij”. Alle mensen van alle kleur/religie/etniciteit ect zijn zowel potentiele dader als slachtoffer.
Worteling/Empathie/Narcisme
Als moeilijke gebeurtenissen in het leven van een kind, niet geheeld zijn, kan er door latere omstandigheden in het volwassen leven, onverwacht opnieuw trauma ervaren worden. Hierover gaat mijn project If All is Lost.
Opgegroeid midden in het bos, heb ik me van kleins af aan volledig veilig gevoeld met mijn fietsje en mijn hond tussen bomen en voelde me altijd intens met ze verbonden; eigenlijk waren ze een soort vrienden van me. Ik gebruik het bos nog altijd om opnieuw kracht te ervaren en weer even opnieuw geworteld te raken; daarover gaat Rooted.
Een telkens terugkerend onderwerp is “empathisch vermogen” dat voelt als de rode draad die door al mijn foto projecten heen loopt. Waarom heeft de een dat niet, of te weinig en de ander het wel, of te veel. Het is mede bepalend voor het vermogen om voldoende “ZELF” te vormen en tot zelfliefde te komen. Hiermee is ook verbonden het fenomeen “narcisme” , dat wel of niet een rol zal spelen bij afwezigheid van voldoende empathisch vermogen. Dit alles vormt voor mij een onderwerp voor verder onderzoek. Wordt vervolgd!